Jongleren is een stuk gemakkelijker met twee extra handen in de lucht
Mijn naam is Amy, ik ben (bijna) 31 jaar en heb autisme en een angststoornis. Ik ben een schildersspecialist in Restauratie en Decoratie.
Begin 2012 ben ik bij Peijnenburg Re-integratie terecht gekomen, wat een goede aansluiting bleek te zijn. Samen met een jobcoach zou ik het pad van betaald werk na afstuderen gaan bewandelen.
In 2015/2016 kreeg ik een burn-out wat resulteerde in een vaststellingsovereenkomst tussen mijn werkgever en mij. Mijn jobcoach Andrea zag al vrij snel dat ik meer begeleiding nodig had dan een jobcoach mij kan bieden. Ze vond voor mij dan ook de perfecte nieuwe aansluiting op mijn hulpvraag bij Peijnenburg Begeleiding, wat toen net in de kinderschoenen stond.
Liesbeth werd mijn nieuwe begeleider (vanuit Wmo) en dat heeft voor mij zó veel veranderd. Ze helpt me bij meer dingen dan ik zelf op dat moment door heb. Terwijl ze me tegelijkertijd het gevoel geeft dat ik mijn zelfstandigheid niet verlies. Ze helpt me het overzicht te behouden in mijn overvolle en chaotische hoofd. Gewoonlijk is het al vrij druk in mijn hoofd, maar na mijn burn-out was het een puinhoop daarboven. Het was tijd om alles weer op een rijtje te zetten.
Samen zijn we gaan kijken naar waar mijn uitdagingen en blokkades zaten. Ik voelde hierin alle vrijheid om mezelf te zijn. Niet alleen mijn angst, onmacht en kortsluitingsmomenten; maar belangrijker nog is dat ik ook de vrijheid voelde om weer te dromen en te kijken naar wat ík wil, mijn passie en enthousiasme mocht weer getoond worden.
Ik heb geleerd dat ik mijn angsten en autisme (lees: tekortkomingen) niet hoef te overwinnen, het is eerder een kwestie van het verleggen van mijn verwachtingen. Dit geldt zo ook voor mijn ambitie en drang om ‘normaal’ te zijn, ook daarin leer ik mijn balans te vinden door het verleggen van mijn verwachtingen.
We maakten keuzetabellen zodat ik beter kon bepalen waar mijn prioriteiten lagen. Ik leerde naar mijn energie-level te kijken en het te begrijpen zodat ik minder snel overprikkeld raak of teveel hooi op mijn vork neem. Ook zochten we naar handvatten die ik kan gebruiken wanneer het toch een keer mis gaat.
Met dit alles in mijn rugzak was ik klaar voor een nieuwe uitdaging op mijn pad, die we samen zouden vinden. Enkele dagen daarna vond ik zelf die nieuwe uitdaging in de krant; gezocht vrijwilligers Oertijdmuseum. We zijn samen met het museum in gesprek gegaan en ze waren evenals wij enthousiast over wat ik met mijn achtergrond als schildersspecialist aan hen zou kunnen bieden.
Het is nog steeds best wel een mijlpaal voor me en daar was ik in mijn eentje niet gekomen. Liesbeth is mijn steun in de rug én tegelijkertijd de schop onder mijn kont. Ze geeft je het gevoel dat je tot meer in staat bent dan je van jezelf durft te geloven.
Kortom, ik ben zeer dankbaar voor Peijnenburg Begeleiding en Liesbeth. Met hun hulp ben ik weer in staat om te genieten van mijn leven in plaats van erdoor overspoelt te raken.
Amy: “Zeg nou zelf: jongleren is een stuk gemakkelijker met twee extra handen in de lucht.”
terug naar overzicht